Ύπνος ανίκατε μάχαν.

«Και τις νύχτες η πικρή ανάμνηση εκείνων

που σε πρόδωσαν και ο ύπνος τους συγχωρούσε»~ Τ. Λειβαδίτης

Ο ύπνος με καταριέται μήνες τώρα. Οι άνθρωποι πετάνε λόγω της βαρύτητας, η γη είναι τετράγωνη, ο ουρανός είναι πάντα μαύρος, το καλοκαίρι έρχεται μαζί με τον Ιανουάριο, κι εσύ με νοιάζεσαι.

Εγώ λειτουργώ μόνο με αριθμούς (αγαπημένο το 2) και με προγράμματα. Όλη μου η ζωή είναι μαθηματικά. Όλα οργανωμένα γύρω από το 2. Oι φίλοι μου με πειράζουν και ίσως να νευριάζουν λίγο με τα προγράμματά μου. Δεν φταίω εγώ που σήμερα γράφει βιβλία και τρέξιμο και όχι καφέ και βόλτα. Tο πρόγραμμά μου τα λέει, με αυτό να θυμώσουν, ,σε αυτό να τα πούνε μια φορά και να ξεθυμάνουν. Ο ύπνος με καταριέται. Τώρα που έφυγες όλα πρέπει να τα λέω δυο φορές μια για σένα, μια για μένα. ΟΛΑ ΣΤΟ 2!

Ο ύπνος με καταριέται+Ο ύπνος με καταριέται=2(Ο ύπνος με καταριέται) => 

Ο ύπνος με καταριέται(1+1)=2(Ο ύπνος με καταριέται)=>

1+1=2

*Περίπτωση (1): Να θέλεις τόσο πολύ να κοιμηθείς, τα μάτια σου να κλείνουν, να καίνε, οι αισθήσεις στους μυείς σου να σε εγκαταλείπουν πρώτα στα πόδια και όλο να προχωράει αυτή η αίσθηση παράλυσης κι εσύ να μην μπορείς να κοιμηθείς. Το έχεις νιώσει ποτέ; Γιατί η πλάτη σου ακουμπάει στο στήθος του και τα χέρια του αγκαλιάζουν τη μέση σου και εσύ να γυρνάς 3 στις 2 να τον κοιτάς, για να σιγουρευτείς πως αυτή τη φορά είναι αληθινός και δεν είναι πάλι στο όνειρο σου. Και η μύτη σου να αγγίζει τη δική του και η ανάσα σου να συναντάει την ανάσα του και να αποκτούν κοινή πορεία. Κι αν ήξερες πως ήταν η τελευταία φορά που τον έβλεπες δεν θα τον ξυπνούσες το επόμενο πρωί για να σε πάει στο μάθημα κι αυτός στη δουλειά. Δεν θα ακύρωνες τρεις φορές το ραντεβού σας επειδή ήσουν κουρασμένη. Δεν θα του έδινες μόνο ένα φιλί, αλλά θα τον φιλούσες μέχρι να ματώσουν τα χείλη σου. Θα του το λεγες τότε, αφού το ήθελες. Το ήθελες και δεν το έκανες. Έτσι όπως κάνουμε πάντα. Θέλουμε και δειλιάζουμε ή το θεωρούμε δεδομένο και αφηνόμαστε στη μοίρα και βρίζουμε τον Δία και τον Κρόνο που είναι ανάδρομοι.

*Περίπτωση (+1): Να θέλεις τόσο πολύ να κοιμηθείς, τα μάτια σου να κλείνουν, να καίνε, οι αισθήσεις στους μυείς σου να σε εγκαταλείπουν πρώτα στα πόδια και όλο να προχωράει αυτή η αίσθηση παράλυσης κι εσύ να μην μπορείς να κοιμηθείς. Το έχεις νιώσει ποτέ; Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν στο δρόμο, και οι σκέψεις σου γίνονται φαντάσματα και στοιχειώνουν το μυαλό σου και να φοβάσαι τόσο τα όνειρά σου. Και να γυρνάνε πάλι οι φανταστικοί διάλογοι για να σου τριβελίσουν τα αυτιά, και οι σκιές  να δημιουργούν περισσότερο τρόμο στο σκοτάδι, και τα παπλώματα να σε πνίγουν, μα να κρυώνεις χωρίς αυτά.

Το έχεις νιώσει ποτέ;+Το έχεις νιώσει ποτέ;=2(Το έχεις νιώσει ποτέ;)=>

Το έχεις νιώσει ποτέ;(1+1)=2(Το έχεις νιώσει ποτέ;)=>

1+1=2

Κι αν δεις και κάθετα έχουμε: 
Περίπτωση(1) Περίπτωση(+1)= 2(Περίπτωση)=>
Περίπτωση(1+1)=2 (Περίπτωση)=>
1+1= 2 Όλα οργανωμένα γύρω από το 2. Τα είπαμε αυτά.

Ο ύπνος με καταριέται με απλά μαθηματικά. Όλα είναι μαθηματικά, μην τα ξαναλέμε, Με πιστεύεις τώρα; Εγώ, τώρα γράφω σε εμένα για σένα. Καλή φάση. Θα το προσθέσω στο πρόγραμμά μου να το ξανακάνω κάποια στιγμή. Δεν θα στο στείλω. Αν και ξέρω πως αν θα στο έστελνα θα με καταλάβαινες τουλάχιστον εσύ. Άλλωστε τι είμαστε, τίποτα νορμάλ για να μην το κάνεις;

Υ.Γ. Μου έγραψες προχθές: εγώ+εσύ=2  (1)

Nαι μ' αρέσει το 2, αλλά αν προσπαθούσαμε και οι 2 ίσως καταφέρναμε να την γράψουμε κάπως έτσι: εγώ+εσύ=1

Κάποιος απ’ τους 2 δεν ξέρει μαθηματικά αγάπη μου, για αυτό ο καθένας μας τη σχέση (1) θα την λύνει πάντα μόνος του. Κι ο πιο σωστός… ΚΕΡΔΙΖΕΙ.(τον ύπνο)