Και πνίγουμε τα συναισθήματα μας σε αγκαλιές που δεν καινέ.
Και καταπιέζουμε τον ύπνο μας διπλά σε οποίον βρούμε.
Και κοροϊδεύουμε τους πάντες μα πιο πολύ τον εαυτό μας( επιτυχημένα μερικές φορές).~ Ω ρε κάτι μάσκες~
Και εγκαταλείπουμε την προσπάθεια για τα άφταστα.
Και φυσικά ούτε λόγος για τον έρωτα.
Και συνεχίζουμε να κρατάμε σχέσεις από συνήθεια, ανασφάλεια, έτσι να χουμε κάτι να νομίζουμε πως αγαπάμε.~Ω ρε κάτι ηθοποιοί~
Και εθελοτυφλούμε, γεμίζοντας κενά.
Και διώχνουμε ανθρώπους από φόβο, αυτόν τον γαμημένο τον φόβο για όλα και για όλους, μην τύχει και νιώσουμε, μην τύχει και πληγωθούμε, μην τύχει και κλάψουμε, μην τύχει και ξανασυναντήσουμε το μαρτύριο του τελευταίου "αντίο"...ΕΤΣΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου