Hello 2013.

Κάθε χρόνο ακριβώς την ίδια στιγμή, λίγο πριν το τέλος του χρόνου, ντυμένη και έτοιμη για να υποδεχτώ τον επόμενο, κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μου και γράφω. Όλο λέω ότι θα τα αναρτήσω κάποια στιγμή, αλλά κατά μία διαβολική σύμπτωση όλα καταλήγουν σε μελόδραμα και όταν θα τα ξαναδιαβάσω δεν θέλω να θυμάμαι τον χρόνο που πέρασε με τόσο άσχημα χρώματα. Στην πραγματικότητα όποιος με ξέρει καλά, ξέρει πως έχω αυτό το ηλίθιο ελάττωμα να γεμίζω τα γραπτά μου με συσσωρευμένη θλίψη. Ε λίγο αυτό, λίγο η μελαγχολία των γιορτών delete και είμαι βέβαιη πως θα θυμάμαι τα πάντα λίγο πιο ευχάριστα, ίσως λίγο περισσότερο απ' ότι ήταν στην πραγματικότητα.

            Σήμερα λοιπόν είμαι πεπεισμένη πως  θα γράψω κάτι το οποίο θα θέλω να διαβάσω ξανά και ξανά και να το διαβάζω ακόμα κι όταν δεν είμαι στα πολύ καλά μου. Η αλλαγή του χρόνου για μένα είναι μεγάλη υπόθεση γιατί με την εκπυρσοκρότηση των πυροτεχνημάτων περιμένουμε πάλι να πιστέψουμε στις καινούργιες αρχές, στις νέες προσπάθειες. Όλα θέλω να είναι υπέροχα απόψε. Τα νύχια μου, τα μαλλιά μου, το φόρεμά μου, οι άνθρωποι γύρω μου, τα χαμόγελα, οι ευχές. Απόψε κοιτάω στο τζάκι τις λίστες μου μ' αυτούς που έρχονται και φεύγουν, μ' αυτούς που μου λείπουν, μ' αυτούς που τους λείπω με εκείνους που έφυγαν και με τούς άλλους που έδιωξα..Έτσι απλά χωρίς λόγο, έτσι όπως γίνονται όλα. Τέρμα οι λίστες από δω και πέρα, τέρμα τα ημερολόγια με σβησμένες ημερομηνίες χωρίς να περιμένω κάτι.

            Είναι μια καλή ευκαιρία να κάνουμε μία ανασκόπηση στα όσα ήμασταν, στα όσα έχουμε γίνει, σε όλα όσα θα μπορούσαμε να είχαμε γίνει. Εγώ δεν θα ήμουν αυτό που είμαι χωρίς εσένα. Αν δεν σε γνώριζα δηλαδή δεν ξέρω τι θα ήμουν. Και τώρα δηλαδή ξέρω τι είμαι; Εσύ ξέρεις; Θες να μιλήσουμε για το τι είμαστε; Δεν θέλεις, ξέρω..Πάλι θα πιεστείς, θα κουραστείς, θα βαρεθεί και δεν το ξανακάνω αυτό το λάθος. Ναι κομμένα τα λάθη. Δεν γίνεται να αρχίσουμε με λάθη. Σήμερα είναι η μέρα αναμνήσεων άλλωστε, οι αναμνήσεις μας δεν θα μπορούσαν να είναι λάθος. 

            Ας αρχίσουμε με εμένα λοιπόν. Εγώ δεν ξέρω τι είμαι...Λένε πως ανήκω σε μία γενιά χωρίς ιδανικά, χωρίς ήθος, μια γενιά των clubs και του frappe, σε μία γενιά που βρήκε τον δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα και τα λοιπά και τα λοιπά… Δεν θα πω αν μας αδικούν ή όχι, θα πω πως εγώ ξέρω παιδιά που κάθε μέρα πασχίζουν για ένα καλύτερο αύριο, πως βλέπω άφθονα παιδιά στις βιβλιοθήκες, πως βλέπω φιλότιμα παιδιά, πως ξέρω φοβισμένα παιδιά, πως ξέρω τόσο φοβισμένα παιδιά που έχουν σταματήσει να ονειρεύονται. Θα πως κι εγώ καμιά φορά φοβάμαι, θα πω πως δεν θέλω να είμαι τόσο επιφυλακτική με τους ανθρώπους γύρω μου και είναι ένα από τα πράγματα που θα αλλάξω. Δεν θέλω να μην σου λέω σ' αγαπώ όταν το νιώθω, αλλά το κάνω..Θέλω να πιστεύω στους ανθρώπους, στο καλό που έχουν μέσα τους, γιατί έχουν όλοι τους ανεξαρτήτως. Εγώ βέβαια τώρα σου λέω ότι μπορεί να μην ξέρω τι είμαι, ξέρω όμως ότι δεν είμαι τέλεια και πως όσες πρωτοχρονιές κι αν περάσουν δεν θα γίνω, γιατί στην τελική δεν με ενδιαφέρει να γίνω. Με ενδιαφέρει να μεγαλώσω όπως πρέπει να μεγαλώσω, όπως θέλω να μεγαλώσω και να με αγαπάνε για αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή δεν είμαι τέλεια, επειδή είμαι αδέξια, επειδή γκρινιάζω πολύ, επειδή είμαι εγωκεντρική επειδή είμαι ισχυρογνώμων, επειδή κλοτσάω στον ύπνο μου, επειδή σε δαγκώνω όταν με νευριάζεις, επειδή λέω την γνώμη μου επίμονα, επειδή είμαι εγώ! Για ‘μενα δεν ξέρω αν ήταν άσχημη χρονιά, θα πω όμως ότι ήταν δύσκολη. Άλλαξαν πολλά πράγματα γύρω μου και κυρίως μέσα μου. Kαι έκλαψα και τα παράτησα και φίλους έχασα κι ακόμα χάνω. ΑΛΛΑ το γέλιο μου δεν θα ήταν τόσο αληθινό αν δεν έκλαιγα, η προσπάθεια μου δεν θα δυνάμωνε όλο και πιο πολύ αν δεν τα παρατούσα και ποτέ μα ποτέ δεν θα ξεχώριζα τους ανθρώπους με Α κεφαλαίο αν δεν τους έχανα.

            Aρκετά όμως με εμένα, ας μιλήσουμε για 'σένα, για σας... Πρέπει να μάθουμε να λέμε αυτά που σκεφτόμαστε και νιώθουμε ότι κι αν μας κοστίζει. Να έχετε εμπιστοσύνη στην ζωή, να κάνετε πράγματα για τον εαυτό σας, να πιστεύετε στην μοναδικότητα σας, να ερωτεύεστε και να το λέτε, να μην φοβάστε τον πόνο της αποτυχίας. Γιατί κανένας ποτέ δεν πέθανε από θλίψη, η θλίψη και η αποτυχία και το ξέσπασμα υπάρχουν μόνο και μόνο για να μας βοηθάνε να προχωρήσουμε. Ο πόνος δεν κρατάει για πάντα και ΌΛΑ ΜΑ ΟΛΑ ΑΝΤΕΧΟΝΤΑΙ(κάπου πρέπει να το έχω ξαναγράψει αυτό, αλλά είπαμε πως σήμερα γράφω αυτά που θέλω να θυμάμαι).Να μην εγκαταλείπετε καμία μάχη χωρίς να είστε σίγουροι ότι καταβάλλατε το 100% της προσπάθειας σας. Να πολεμάτε και να διεκδικείται οτιδήποτε θέλετε μέσα στην ζωή σας, γιατί τίποτα δεν έρχεται μόνο του και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Να εκτιμάτε τους ανθρώπους που έχετε. Να παραδέχεστε τα λάθη σας και να ζητάτε συγγνώμη, δε είναι ντροπή, τίποτα δεν είναι ντροπιαστικό μπροστά στους ανθρώπους που ο καθένας μας θεωρεί πολύτιμους στην ζωή του, γιατί όσο μένουμε τόσο εγωιστάκες, στενόμυαλοι και κομπλεξικοί κανένα αύριο δεν θα 'ναι καλύτερο και καμιά καινούργια χρονιά δεν μας σώζει..Είμαι σίγουρη πως όλοι μας έχουμε να θυμόμαστε κάτι για το οποίο κάναμε μέσα στην χρονιά που φεύγει για το οποίο είμαστε περήφανοι. Δεν πιστεύω πως με την νέα χρονιά όλα θα λυθούν δια μαγείας, πιστεύω πάντως πως είναι μια καλή ευκαιρία να αρχίσουμε να δοκιμάζουμε νέα πράγματα, να αναθεωρήσουμε για άλλα, να θέσουμε προτεραιότητες, να σκεφτούμε τι και ποιος αξίζει να είναι στην ζωή μας.

            10. 9, 8, 7,6,5, 4, 3,2,1...ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και φιλιά και αγκαλιές και οι γείτονες στο μπαλκόνι. Ας πιούμε στην υγειά μας, στο 2013. Ας πιούμε στην τρέλα, ας πιούμε για να ξεχάσουμε, ας πιούμε για να γράψουμε, ας πιούμε στην ευτυχία. Κι η τελευταία γουλιά πάντα μα πάντα στον έρωτα ,την αγάπη, το πάθος. Χρόνια πολλά σ’ αυτούς που στάθηκαν πλάι μας, σ’ αυτούς που την έκαναν με ελαφριά, σε όλους εκείνους που έφυγαν σαν κλέφτες από την ζωή μας, σε όλους όσους που είναι πάντα εδώ, σε αυτούς που πιστέψαμε, σ’ αυτούς που δεν θα ξανά πιστέψουμε. Σε αυτούς που μας χάσανε και στους άλλους που μας ξεχάσανε. Σε όλους εκείνους που νομίζαμε ότι μας μοιάζουν αλλά στην πρώτη ευκαιρία απέδειξαν το αντίθετο, σε όλους εκείνους που νομίζαμε ότι μοιραζόμαστε τον ίδιο ουρανό αλλά προτίμησαν κάποιον άλλο. ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ! Κάτι πήραμε κι εμείς κι αυτοί από αυτό, καλή καρδιά να υπάρχει μωρέ.