Πάει καιρός...

Έχω καιρό να γράψω και αυτό με ανησυχεί..

Σκέψεις, ιδέες, αισθήματα, όλα μισοτελειωμένα!

Το πάτωμα γεμίζει μουτζουρωμένα χαρτιά και η καρδία μου «πρέπει»

Αυτά τα δύο δεν συμβαδίζουν! Έτσι δεν είναι?

Το μυαλό μου γεμίζει ερωτηματικά και η ψυχή μου ξεγραμμένους ανθρώπους!

Τελειώνει η θλίψη, πλησιάζει το τίποτα και η αλήθεια είναι ότι αυτό το κομμάτι της ιστορίας το απεχθάνομαι…

Είναι τόσο χαοτικό, τόσο απρόσωπο, τόσο ανιαρό, τόοοσο...

κι εγώ που είχα πει πως αν φύγεις θα χαθώ για πάντα

μα να που είμαι εδώ , να που γελάω , να που τα βράδια δεν πρωταγωνιστείς στα όνειρα μου πια.

Νιώθω λιγάκι σαν να σε πρόδωσα! Ναι, ναι ,είμαι σίγουρη εγώ σε πρόδωσα τελικά!

Αστείο φαινεται…

Πάει καιρός λοιπόν από την τελευταία φορά που έγραψα για σένα.

Για σένα που δεν ήρθες και εσένα που ποτέ δεν με διαβάζεις..

Μπορεί να μου ήταν πολύ εύκολο να σε συγχωρώ κάθε φορά ,αλλά τη φορά που με άδειασες, τη φορά που με ανάγκασες να γίνω συναισθηματικά νεκρή, δεν μπορώ να στη συγχωρέσω.

Προσπαθώ πολύ, αλλά δεν τα καταφέρνω.. Συγγνώμη!

Συγγνώμη που γίνομαι άδικη, συγγνώμη που δεν μπορώ να σε κοιτάξω στα μάτια , συγγνώμη που ο ερωτάς μου ήταν καταδικασμένος απ’ την αρχή, συγγνώμη που όλο αυτό κατάντησε πολύ φτηνό, συγγνώμη που δε με νοιάζει τι κάνεις αν δεν το κάνεις μαζί μου! Λυπάμαι που δεν λυπάμαι πια…

Σου αφήνω αυτό το τραγούδι ,μιας που τα πράγματα έγιναν όπως ΕΠΡΕΠΕ να γίνουν ,έτσι είχες πει...

Και "η ζωή κυλάει εύκολα, τις περισσότερες ώρες"(αλήθεια!)

Και είμαι καλά τώρα..(Ψέμα)

Υ.Γ1)Για όσους έχουν αφήσει τα ονειρά τους γιατί δεν φανηκαν αντάξια,αλλα επιμένουν να τα κοιτάζουν απο μακριά μέχρι να έρθει η ώρα να τα ζήσουν..ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ!

Υ.Γ2) Για όσους έχουν βλέμμα ειληκρινές και αθωο!

***Κι ας σε κοιτάω καμιά φορά στα κλεφτά,κι ας μην το ξέρεις...
Kαληνύχτα ψευδαισθησή μου!

Δεν θα φύγω ποτέ αληθινά..

Δεν θα φύγω ποτέ αληθινά..

Πως να σ’ αφήσω?

Πως να σε βγάλω από το μυαλό και να μην με νοιάζει? Δεν σε ορίζω...

Πως να μην σου χαμογελάω?

Πως να μην εκεί να σε προσέχω? παρόλο που ξέρω πως δεν το χρειάζεσαι….

Πως να μην θέλω να σε βλέπω?

Πως να πειστώ ότι δεν πρέπει? Πως? Πες μόνο το πως..

Γιατί εγώ δεν βλέπω άλλο δρόμο

Διάβασα κάπου πως το να μην εγκαταλείπεις κάτι μοιάζει με θάνατο, αλλά εγώ αν παίξω και κερδίσω?

Δεν θέλω δικαίωση!

Δεν θέλω επιβράβευση!

Εσένα θέλω!

Δεν θα φύγω ποτέ αληθινά!

Θα είμαι εκεί να σε βλέπω να ερωτεύεσαι ξανά  κι ας μ’ αρρωσταίνει

Θα είμαι εκεί να καμαρώνω που μεγάλωσες πια

Θα είμαι εκεί να ακούω για αυτά που αγαπάς, αν και τα μισώ να ξέρεις

Θα είμαι εκεί αόρατη δεν θα με βλέπεις...θα είμαι εκεί
Θα είμαι εκεί στα ασήμαντα που παραβλέπεις...

Θα σ’ αγκαλιάζω δίχως χέρια

Μεσ' της καρδούλας σου τους χτύπους...θα είμαι εκεί!

Θα αφήσω την πόρτα ανοιχτή για να μείνεις μόνο όσο πραγματικά θέλεις

δεν θέλω να σε κρατάω παραπάνω από όσο αντέχεις, έστω κ λίγο!

γιατί τόσο έχεις μάθει

κ όταν κουραστείς...

πάλι ανοιχτή θα είναι η πόρτα για να μπορείς να χαθείς ξανά ,ξανά και ξανά

Όμως εγώ πείσμα μου δεν φεύγω πριν  φύγεις!!

κι ας μου λένε  ότι αυτή τη φορά είναι σειρά μου να σε πληγώσω..

είναι δυνατόν? αφού κοιτώντας τα μάτια σου έχω τρυπώσει στην καρδιά σου

είδα το παιδάκι που κρύβεις καλά

είδα που με σκέφτεσαι κι εσύ που και που

έμαθα τα μυστικά σου

άκουσα την ανάσα σου

Προσπάθησα μια τελευταία φορά να σε ερμηνεύσω, αλλά ποτέ δεν θα σε καταλάβω τελικά! Μπορεί καταβάθος και να μην θέλω , με βολεύει έτσι καλύτερα να αρνούμαι μία αλήθεια που κραυγάζει

Ακόμα, έψαξα και βρήκα  την στιγμή που με ήθελες αληθινά και την κρατάω γερά!

Μα το χέρι μου ματώνει, αλλά δεν με νοιάζει! Τι να με νοιάξει?

Τώρα που την βρήκα, άλλες έγνοιες δεν έχω

Δεν θα φύγω από δω αν δεν τα χάσω πρώτα όλα!

Εσύ το λες αυτοκαταστροφή.. Εγώ το λέω τρέλα!

Εσύ το λες αδυναμία… Εγώ το λέω ψυχή!

Y.Γ1) Τα μαυρισμένα χωρία είναι στίχοι αγαπημένων τραγουδιών!

Υ.Γ2) Αφιερωμένο σε όλους όσους αποφασίζουν να αφήσουν άτομα και καταστάσεις πίσω τους κρατώντας τα κοντά τους!

Υ.Γ3) Όσο προσπαθείς τίποτα δεν τελειώνει και όσο θυμάσαι τίποτα δεν πάει χαμένο!

Ζωή είναι...

Κοίτα να δεις πλάκες που σκαρώνει η ζωή!

Η ζωή είναι μεγάλη κλέφτρα, σκανδαλιάρα φυτρώνει παντού!

Ζωή είναι όταν κοιτάξαμε το ηλιοβασίλεμα μαζί…

θυμάσαι πόσο όμορφο ήταν? Το πιο ωραίο από όλα όσα έχω δει!

Και έμοιαζε διαφορετικό γιατί ήταν το δικό μας…

και τα μάτια σου έπαιρναν αυτό το χρώμα που με τρελαίνει..

Ζωή είναι τα σοκολατάκια που δεν λείπουν ποτέ από το σπίτι μου

Και  δεν μπορώ με τίποτα να τους αντισταθώ γαμώτο

Ζωή είναι όταν τραγουδάω μόνη μου στον δρόμο και χορεύω!

Μα μ’ αρέσει τόσο πολύ και ας με κοιτάνε όλοι παράξενα…

Ζωή είναι που μου χαμογελάς όταν με βλέπεις

Ζωή είναι η βροχή που μου χαλάει τα μαλλιά,  αλλά ο θόρυβος της είναι μοναδικός!

Ζωή είναι που κάθε φορά που φοβάμαι με κοροϊδεύεις, αλλά είσαι εκεί να με προσέχεις…Πάντα με πρόσεχες!

Ζωή  είναι το χαμόγελο που παίρνω όταν θυμάμαι χωρίς να πονάω πια..

Ζωή ήταν κι ο αγώνας μου! Παρόλο που τότε τον έβλεπα σαν αργό θάνατο, αλλά μύριζε, ζωή!

Ζωή είναι όταν τρέχω και νιώθω τον αέρα στο πρόσωπο και τα μαλλιά μου

Ζωή είναι το γέλιο σου, το γέλιο μου ,το γέλιο της. το γέλιο του…

Ζωή είναι η γνώση του αέναου ρόλου της!

Ζωή είναι η ελπίδα, τα όνειρα, το μέλλον , τα παραμύθια(που δεν θα σταματήσω ποτέ να φωνάζω ότι βγαίνουν αληθινά) και τα θαύματα(που μπορεί να μην τα βλέπεις, μπορεί να μην τα βλέπω αλλά γίνονται καθημερινά και βρίσκονται ανάμεσα μας)λίγη πίστη, λίγη προσπάθεια κι τα πάντα γίνονται!

Ζωή είναι που πιστεύω ακράδαντα στο ρητό  «ουδέν κακό αμιγές καλού»

,που έχω μάθει πως κάθε απώλεια ανοίγει έναν νέο δρόμο, που

μετά από ένα τέλος υπάρχει μια αρχή, που ξέρω καλά πως

πίσω από κάθε σύννεφο υπάρχει ένα ηλιοβασίλεμα…

Ζωή είναι που γίνομαι ποιήτρια κάθε τόσο και μου φαίνεται πολύ αστείο!

(και μπορεί να είναι)

Η ζωή είναι μεγάλη κλέφτρα , σκανδαλιάρα, με πονάει κάποιες φορές, με κάνει να χάνω το βήμα μου, αλλά χωρίς αυτήν δεν θα ζούσα για να σε βρω...

Βαλε χρώμα στη ζωή σου!

Εγώ διαλέγω το ροζ κι ας μου λένε ότι ξεθωριάζει εύκολα!

και το άσπρο κρατάω, αλλά αν το μετά γίνει όπως πριν

το μαύρο δεν το αντέχω!

Υ.Γ. Σε όλους εσάς που με βοηθάτε να διαλέγω το ροζ και με κάνετε να χαμογελάω…

Ευχαριστώ!

ΦΥΓΗ

Ακούω φωνές!

Στα όνειρά μου βλέπω φαντάσματα και τρομάζω!

Θυμάμαι τη στιγμή που με χάιδεψες και την στιγμή που μου σκούπισες τα δάκρυα

Και τώρα μόνο σιωπή…Κι εσύ?

Αν ήταν μέχρι σήμερα θα είχες φανεί…

Κι εγώ? Πρέπει να ξεφύγω, να απαλλαγώ, να σε σκίσω από πάνω μου!

Δεν σου κρύβω ότι φοβάμαι. Αλήθεια φοβάμαι πολύ..

Μα τολμάω να σκοτώσω εγώ μια κι έξω…(έτσι παίζω)

Το λίγο-λίγο με έχει κουράσει, με εξάντλησε, το έχω βαρεθεί…

Και δεν έχω άλλες επιλογές, ούτε ιδέες να σκαρφιστώ, 

ούτε δικαιολογίες να παρηγορήσω πάλι τον εαυτό μου…

Γιατί την ελπίδα τη σιχαίνομαι πιο πολύ από εμένα!

Τώρα κλείνω τα μάτια, τρέχω, γκαζώνω…(δεν γελάω)

Μια κλεφτή ματιά προς τα πίσω!

Αδρανής ή μήπως είχες ήδη φύγει? (ποτέ δεν κατάλαβα)

Πως μ’ άφησες τόσο εύκολα, ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω..