Το παραμύθι μου!

Έχω ζήσει πολλές φορές μέσα σε παραμύθια.
Τις περισσότερες φορές δεν μου ήταν δύσκολο να μαντέψω το τέλος τους.
Ήξερα, αλλά ρίσκαρα!
Ρίσκαρα γιατί πάντα πίστευα στο ότι οι άνθρωποι φέρονται σαν άνθρωποι.
Πάντα μέσα μου κάτι ψιθύριζε να δικαιολογώ κ να προσπαθώ κι άλλο.
Άλλωστε οι πράξεις μας καθορίζουν το μέλλον μας. Έτσι δεν λένε?
Συνεπώς, εγώ ευθύνομαι για εδώ που έχω φτάσει, για τα θέλω μου που προσπάθησα ,
μα δεν θέλω να ‘μαι εδώ…
Από μικρούλα πίστευα πως κάποια μέρα θα ερχόταν ο γενναίος πρίγκιπάς με το άσπρο άλογο και θα με πήγαινε αλλού,
θα με έπαιρνε μακριά από τα ίδια και τα ίδια..
Κάποιος με αποκάλεσε ονειροπαρμένη και πολύ ρομαντική.
Κάποιος άλλος, απλώς αφελής.
Κι εγώ βλέπω, ακούω, αλλά δεν μιλώ.
Όχι γιατί δεν έχω τι να πω, αλλά γιατί κάποιοι δεν αξίζουν τον κόπο για υπότιτλους.
Άλλωστε τα παραμύθια δεν είναι για όλους…
Είναι μόνο για όσους ξέρουν πως οι μεγάλες αλήθειες είναι κρυμμένες καλά πίσω από μυστικά.
Για όσους έχουν μάθει, πως τα παραμύθια είναι βασισμένα πάνω στην αγάπη και δεν επιτρέπεται να παίζουμε με τις ζωές των πρωταγωνιστών…
Μ’ αρέσει να ζω στα παραμύθια μου!
Ταξιδεύω όπου θέλω, με όποιον θέλω και μπορώ να τραγουδάω συνέχεια!
Εκεί όπου θα τραγουδάω ΜΟΝΟ ΓΙΑ ‘ΣΕΝΑ!
Ακόμα κι αν δεν ξέρω τα λόγια, ακόμα κι αν εσύ δεν θα το μάθεις!
Τώρα ξέρω καλά, πως τίποτα δεν είναι πιο αληθινό από τα παραμύθια μου.
Παρόλο, που πάνω στο ψέμα τα χτίζω…
Λοιπόν? Τολμάς να γίνεις το παραμύθι μου?