Πως να ξεχάσω τα απογεύματα του Ιούνη?
Τότε που τρέχαμε με υδρωμένα κορμιά κι έπεφτα πάνω σου μόνο και μόνο για να γεμίσουμε άμμο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον ήχο της θάλασσας αυτού του καλοκαιριού!
Ήταν διαφορετικός κι ας μην με πιστέψει κανείς...
Τα βρεγμένα μαλλιά σου, ανεξίτηλα σημάδια στον ουρανό...
Κι όλο βραδιάζει...
Τα αστέρια πέφτουν τόσο γρήγορα, όσο παιρνάν οι στιγμές μας και γίνοντε αναμήσεις...
-Κάνε μια ευχή!
-Όχι,όχι μωρό μου αυτό είναι αεροπλάνο,όχι αστέρι!
-Ένα πεφταστέρι χρειάζομαι τώρα, να αιχμαλωτίσω όσα ζούμε.
Μου 'χουν μάθει πως όλα τελειώνουν, νυχτώνει, κρυώνω, φοβάμαι!
-Εμείς θα αγγίξουμε αυτό που ποτέ δεν τελειώνει! ΥΠΟΣΧΕΣΟΥ!
-Πεφτει το αστερακι μας, θυμισου την ευχη μας!
Ιούλης και κάθε μέρα όλο και πιο όμορφη, πιο αισιόδοξη, πιο περιπετειώδης , πιο...απερίγραπτη!
Στο νου μου ο φίλος μου που μου είχε εκμηστηρευτεί πως το χαμογελό μου φωτίζει τη ζωή του..
(Ας μην θυμηθώ τώρα τις δικές σου καλοκαιρινές εκμηστηρεύσεις, γιατί πάλι θα αρχίσουν να τριγυρνάνε τρελές σκέψεις στο μυαλό μου και που να τρέχουμε τώρα(?)..)
Κι έτσι, άλλαξα στάση ζωής κι όλο χαμογελούσα!
Γιατί φτάνει μόνο ένας να πιστεύει σε εσένα Εγώ αυτό το καλοκαίρι ανακάλυψα πως έχω 5 απο δαύτους κι ίσως ακόμα κανέναν...
Είπα και άκουσα πολλά “σ'αγαπώ” και ήταν όλα υπέροχα, ακόμα κι αυτά που δεν είπα(τα ομορφότερα)
Χόρτασα ποτά, ύπνο, αληθινές ματιές, αγκαλιές, φιλιά που καίγαν κι άλλα που δεν καίγαν...
Κι οι μέρες πέρασαν, οι νύχτες πέρασαν, τα δάκρυα πέρασαν, χαρές πέρασαν (άσχετα που στην διαδρομή προσπέρασαν), μαυρισμένα σώματα πέρασαν(να μαυρίσουν λίγο ακόμα την ψυχή μας ή την ψυχή τους) , όνειρα πέρασαν κι απο τώρα βάζω μπρος για την πραγμάτωση τους!
Κι εγώ θυμάμαι ακόμα τα μεθυσμένα τσιγάρα...
Δεκαπενταύγουστο κι αμάρτησα με τα απαγορευμένα!
Η φωνή μου δύσκολα έβγαινε απο τα τραγούδια μας και τα ουρλιαχτά στην άδεια παραλία...
Ήθελα να μ'ακούσουν όλοι, άγγελοι, παιδιά, πεθαμένοι...
ΣΕ ΠΟΛΕΜΑΩ ΡΕ ΖΩΗ και θα νικήσω, αλλιώς εξαφανισέ με!
Κόντρα εσύ? Κόντρα κι εγώ..ΠΑΝΤΑ θα τραγουδάω!
Προχθές ξάπλωσα στην ταράτσα με την Κ.
-Ρε δες κάτι άτομα που θα δώσουνε πανελλήνιες τώρα!
-Τέτοια μέρα του χρόνου αλλού φίλη μου!
Ταξίδια στα παιδιά και πάλι πίσω και ξενύχτια η μία στο σπίτι της άλλης και οι ατελείωτες συζητήσεις μας για χαμένους έρωτες, αποτυχημένες φιλίες , προδοσίες και μετά απο όλα αυτά θα σκουπίζουμε τα μάτια μας και θα πεθαίνουμε πάλι στα γέλια. Εεε?
Τα αστεία μας θα μας φαίνονται το ίδιο αστεία τότε?
Τελειώνει το καλοκαίρι...
-Θα μου πεις πια στιγμή απο όλες διαλέγεις ως αγαπημένη?
-Καμία!
-Τι λεεέες?
-Δεν ξέρεις πως όλα ξαναγυρνάνε?
ΑΝΤΙΟ ονειρο(καλο)καιρι μου!
