νιώθω αλλιώτικα απόψε...
Δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν με πειράζει…
έτσι απλά κλείνω τα μάτια και σε θυμάμαι...
Πες, πες μου τα λόγια που πίστεψα κι εσύ πρόδωσες,
κάνε ξανά πως ζηλεύεις ...
παίξε με τα μαλλιά μου ξανά
κοίταξε με και υποσχέσου
πάλι θα σε πιστέψω κ ας ξέρω πως πάλι ψέματα λες
πες μου το πιο όμορφο από τα ψέματα σου μέσα του να κρυφτώ
μόνο να μοιάζει με κάτι αληθινό..
Μάγεψε κι εμένα μετά να το ξεχάσω, να σε ξεχάσω
πόσα πολλά θέλω να σου πω?
και τώρα είσαι εδώ, κλείνω τα μάτια κι εμφανίζεσαι!
Μα τα λόγια χάνονται, σκορπίζουν...
Αέρας γίνονται και φεύγουν μακριά, έτσι όπως έφυγες κι εσύ
Και δεν μπορώ να σε αγγίξω πια…Είσαι μπροστά μου, δίπλα μου, μέσα μου…
Τον αέρα δεν μπορείς να τον φτάσεις κι εγώ για αυτό δεν σε φτάνω ποτέ!
Δεν νιώθω θλίψη , αλήθεια…όλα είναι υπέροχα απόψε...
το άρωμά σου ανασταίνει τις αισθήσεις κ χάνεται στη στιγμή
μη φεύγεις ..που πας? τόσο εύκολα ξεχνάς?
Ξέρεις πόσο πολύ πονάνε τα πρωινά που εξαφανίζεσαι?
μετρώ τις ώρες τα λεπτά για να ντυθεί ο ουρανός πάλι στα μαύρα.
πόσο γρήγορα περάνει η ώρα όταν είμαι μαζί σου...
εκεί στο μυστικό ραντεβού μας
είσαι μονό εσύ και εγώ
με κοιτάς στα μάτια και ορκίζεσαι πως με θες
αν μπορούσα δεν θα σε άφηνα να φύγεις ποτέ
ποσά δεν ξέρεις.. πόσο θα ήθελα να μπορούσα να στα πω..
κι αυτό το «δεν μπορώ» κάθε μέρα με τρώει
άφησε με να σε ερωτευτώ πάλι από την αρχή...
πες μου για αυτά που αγαπάς ,για αυτά που ονειρεύεσαι
άσε με να σε γνωρίσω απόψε...άνοιξε τα χαρτιά σου...
δεν σε έζησα ποτέ έτσι όπως μου άξιζε
με αγκάλιασες και με τσαλάκωσες
δεν έχεις καταλάβει ότι τρελαίνομαι?
...φαντάσου να ήσουν εδώ απόψε!
