Tελευταία φορά!!

Μάλλον είναι η τελευταία φορά που σου γράφω...

Μέχρι και το μολύβι μου διαμαρτύρεται που γράφω χωρίς να παίρνω απάντηση…

Άραγε με σκέφτεσαι κι εσύ καμιά φορά?

Εγώ σήμερα έφερα στο μυαλό μου τις στιγμές μας κι ύστερα τις ξέσκισα. Σαν φωτογραφίες γιατί τώρα πρέπει να βγάλω καινούργιες πιο φωτεινές, πιο αληθινές,πιο ουσιώδες!

Βλέπω πως εσύ δεν με χρειάζεσαι πια στη ζωή σου…Για την ακρίβεια ποτέ δεν με χρειάστηκες κι εγώ δεν ανέχομαι να βάζω τον εαυτό μου σε θέση μικροβίου στη ζωή κανενός, όπως δεν θα ανεχτώ πολλά από ‘δω και πέρα…

τι να πεις εεε? Άλλωστε ποτέ δεν είχες χρόνο για παραπάνω εξηγήσεις δεν σε βόλευαν μάλλον ή καλυτέρα δεν ήθελες να μπεις καν στο κόπο για να εφεύρεις νέες

Λυπάμαι που δεν φάνηκα αντάξια των προσδοκιών σου, αλλά τελευταία φορά είναι που λυπάμαι..

Γιατί αυτά που πέταξες εσύ είναι μάλλον χρυσός για κάποιον άλλον!

Kι αν εσύ δεν μπορείς να δεις όσα έχω ή δεν σου φτάνουν είναι καιρός να φεύγω και να σ’ αφήσω στην άγνοια σου…

όλα τα λύσαμε, μπορείς να είσαι ήρεμος τώρα…βλέπεις?

Καλημέρα και να ‘σαι καλά !

Να ζείς,να αγαπάς και να μαθαίνεις....

 Απόσπασμα απο το βιβλίο "Na ζεις,να αγαπάς και να μαθαίνεις" του Λεό Μπουσκάλια.Ένα βιβλίο που κατα τη γνώμη μου θα πρέπει να διαβάσουμε όλοι όσοι πιστεύουμε στον άνθρωπο και στις δυνατοτητες του!Για όλους όσους έχουν αυτοεκτίμηση,πίστη και όραμα...

H ευτυχία μου είμαι εγώ, όχι εσύ.

Όχι μόνο γιατί εσύ μπορεί να είσαι περαστικός,

Αλλά κι επειδή εσύ θέλεις να είμαι αυτό που δεν είμαι.

***********

Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω.

Μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου.

Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη όταν με κριτικάρεις που δεν σκέφτομαι σαν εσένα

Ή που δεν βλέπω όπως εσύ.

Με φωνάζεις επαναστάτρια.

Κι όμως κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου

Εσύ επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου.

Δεν προσπαθώ να διαμορφώσω το μυαλό σου.

Ξέρω πως είναι δύσκολο να είσαι απλά εσύ

Και δεν μπορώ vα σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις τι θα είμαι—

Γιατί βάζω όλη μου την προσοχή να είμαι εγώ.

*********

Είπες πως είμαι διάφανη

Κι εύκολα με ξεχνούν.

Γιατί τότε προσπάθησες να χρησιμοποιήσεις τη ζωή μου

Για να αποδείξεις στον εαυτό σου ποιος είσαι;

...... "και αν το όνομα είναι θαύμα,θα πετύχουν τα πάντα"

Βλέπω χαμόγελα…

Βλέπω χαμόγελα…

Όχι δεν πραγματοποιήθηκαν οι ευχές μου, ούτε βγήκαν αληθινά τα όνειρα μου, αλλά σήμερα βλέπω καθαρά πως ο εαυτός μου είναι πια τα πάντα!

Όταν ξέρεις ποιος είσαι ,τι ψάχνεις και έχεις δύναμη ψυχής τότε μπορείς να καταφέρεις τα πάντα!! Να φτάσεις το ηλιοβασίλεμα, να παλέψεις με δράκους, να νικήσεις το ψέμα, να κάνεις μαγικά…

Βλέπω χαμόγελα…

Η ζωή να ξέρεις, έχει μαλώσει μαζί μου χρόνια τώρα…Δεν με συμπαθεί ούτε κι εγώ! Μην κοιτάς που την ανέχομαι.

Αυτή την φορά όμως…αυτή την φορά στο ορκίζομαι πως δεν θα της την χαρίσω!

Τώρα έμαθα πως ο καθένας μας είναι μόνος του, πορεύεται μόνος του, παλεύει μόνος του, πεθαίνει μόνος του. Στο θεσμό της φιλίας δεν πίστεψα ποτέ μου, όπως και για τις ιστορίες αγάπης έχω αρχίσει να αναθεωρώ τελευταία. Μην νομίζεις…και φίλους έχω και αγόρι έχω και έχω ζήσει κι εγώ τις δικές μου ιστορίες αγάπης, απλώς τώρα τελευταία μου λείπουν οι άνθρωποι…Όσο για την αγάπη? Είναι κάτι σπάνιο στις μέρες μας που δεν υπολογίζεται και πολύ! Και ο έρωτας ξεθυμαίνει εύκολα παρέχοντας ως μόνη λύση μία σειρά συμβιβασμών που στο τέλος σε πνίγουν κι αυτοί! Πως αναποδογύρισαν όλα μέσα μου? Με απογοήτευσαν όλοι, έμεινα μόνη μου ,τους έδιωξα όλους, βλαστήμησα, έχασα τα πιστεύω μου, έκρινα τους άλλους σαν να ήμουν εγώ η τέλεια. Μα δεν είμαι τέλεια, αλλά μ’ αρέσει! Γουστάρω να κάνω λάθη , γουστάρω που σκοντάφτω , την βρίσκω που είμαι αφελής και αδέξια! Αγαπάω τον εαυτό μου. Έμαθα να τον αγαπάω γιατί είναι ο μόνος που θα με συντροφεύει για πάντα! Όλα σβήνουν, όλα χάνονται, όλα περνάνε, όλα αλλάζουν ,η ζωή προχωράει κι εσύ θέλεις δεν θέλεις πρέπει να συμβαδίσεις μαζί της μέχρι να καταλάβεις πως όταν έχεις την υγεία σου(ψυχική και σωματική) ΟΛΑ ΑΝΤΕΧΟΝΤΑΙ, ΟΛΑ! Να προσέχεις μόνο σ’ όλο το ταξίδι να μην αφήσεις κανέναν να σου χαλάσει το χαμόγελο ξανά και να μην θυσιάσεις αυτά τα μάτια πουθενά!

Βλέπω χαμόγελα…

Ακόμα χάνω την ισορροπία μου, ακόμα πέφτω, ακόμα κλαίω ,ακόμα απογοητεύομαι ακόμα ντρέπομαι που το βάζω στα πόδια όταν φοβάμαι , ακόμα στενοχωριέμαι που τα παράτησα έτσι όταν είχα σχεδόν φτάσει.. Λυπάμαι που φεύγω αλλά βλέπω χαμόγελα πιο πέρα.. Εγώ στο είπα δεν θα της την χαρίσω!

Όταν σε ερωτεύτηκα!

Όταν ερωτεύεσαι η ζωή σου γεμίζει με έντονα χρώματα.

Τα αρώματα δεν είναι τα ίδια πια για σένα.

Όταν ερωτεύεσαι νιώθεις τόσο δυνατός, σχεδόν παντοδύναμος…

Όλα φαίνονται πολύ πιο εύκολα, πολύ πιο αισιόδοξα..

Η καρδιά σου χτυπάει δυνατά, δεν μπορείς να πάρεις ανάσα κάποιες φορές!

Κι εγώ αλήθεια σου λέω.. Δεν μπορώ να ανασάνω απόψε!

Άφησέ με να σε πάρω μαζί μου στο όνειρο.

Θέλω τόσο πολύ να σου δείξω κι εσένα τον κόσμου μου!

Τον κόσμο  που έφτιαξα για μας..

Άσε με να σου δείξω πόσο διαφορετική βλέπω εγώ την ζωή εκεί..

Θέλω να τρέξω και να φωνάξω δυνατά το όνομά σου.

Και δεν θα σταματήσω να το φωνάζω.. το υπόσχομαι! μέχρι να μην έχω άλλη φωνή..

Άφησέ με να σου δείξω πόσα μπορούμε να κάνουμε εγώ κι εσύ μαζί!

Άφησέ με να σου πάρω την λύπη, άφησέ με...

Δώσε μου το χέρι σου κι εγώ θα σε πάρω μακριά!

Εκεί  όπου κανένας δεν θα μας φτάνει πια κι ποτέ δεν θα κλάψεις ξανά

θα σε προσέχω..

Δώσε μου μια αφορμή, όλα να τα αλλάξω και θα το κάνω!
Σου απλώνω το χέρι...αν θέλεις πιασ'το!

κι αν πάλι αρνηθείς τι νομίζεις?

θα κλάψω?

Όταν ερωτεύομαι δεν με νοιάζει η ανταπόκριση

όλος ο κόσμος μου χαμογελά κι ας ανήκεις αλλού

Όταν ερωτεύομαι έλα τότε να με πείσεις  πως δεν αξίζει τον κόπο

όταν ερωτεύομαι η ψυχή μου πετάει και δεν μπορείς να το χαλάσεις αυτό εσύ!

όταν ερωτεύομαι δεν θέλω να σε πληγώνω γι αυτό δεν ξέρεις την αλήθεια

όταν ερωτεύομαι δεν σε χρειάζομαι δίπλα μου, μου φτάνει απλά που με κάνεις να νιώθω!

κι αν έρθεις(μια ευκαιρία χρειάζομαι μόνο)πάρε μόνο ψυχή, το χαμόγελό σου, την παιδικότητά σου κ ετοιμάσου για το πιο όμορφο ταξίδι από όλα…

*Όταν σε ερωτεύτηκα χωρίς καθόλου να σε ξέρω…

Υ.Γ1) για όλους τους ερωτευμένους με ή και χωρίς ανταπόκριση

Υ.Γ2) για όλους όσους έχουν φτιάξει τον δικό τους κόσμο, φοράνε παρωπίδες και κλείνουν τα αυτιά ,γιατί δεν τους νοιάζει η γνώμη των άλλων!

Υ.Γ3) Για όλους όσους έχουν την μαγκιά να νιώθουν και για όσους έχουν την δύναμη να δίνουν ακόμα κι αν πάνε χαμένα…

Aπόψε!

Δεν μπορώ να σταματήσω να ονειρεύομαι!
νιώθω αλλιώτικα απόψε...
Δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν με πειράζει…
έτσι απλά κλείνω τα μάτια και σε θυμάμαι...
Πες, πες μου τα λόγια που πίστεψα κι εσύ πρόδωσες,
κάνε ξανά πως ζηλεύεις ...
παίξε με τα μαλλιά μου ξανά
κοίταξε με και υποσχέσου
πάλι θα σε πιστέψω κ ας ξέρω πως πάλι ψέματα λες
πες μου το πιο όμορφο από τα ψέματα σου μέσα του να κρυφτώ
μόνο να μοιάζει με κάτι αληθινό..
Μάγεψε κι εμένα μετά να το ξεχάσω, να σε ξεχάσω
πόσα πολλά θέλω να σου πω?
και τώρα είσαι εδώ, κλείνω τα μάτια κι εμφανίζεσαι!
Μα τα λόγια χάνονται, σκορπίζουν...
Αέρας γίνονται και φεύγουν μακριά, έτσι όπως έφυγες κι εσύ
Και δεν μπορώ να σε αγγίξω πια…Είσαι μπροστά μου, δίπλα μου, μέσα μου…
Τον αέρα δεν μπορείς να τον φτάσεις κι εγώ για αυτό δεν σε φτάνω ποτέ!
Δεν νιώθω θλίψη , αλήθεια…όλα είναι υπέροχα απόψε...
το άρωμά σου ανασταίνει τις αισθήσεις κ χάνεται στη στιγμή
μη φεύγεις ..που πας? τόσο εύκολα ξεχνάς?
Ξέρεις πόσο πολύ πονάνε τα πρωινά που εξαφανίζεσαι?
μετρώ τις ώρες τα λεπτά για να ντυθεί ο ουρανός πάλι στα μαύρα.
πόσο γρήγορα περάνει η ώρα όταν είμαι μαζί σου...
εκεί στο μυστικό ραντεβού μας
είσαι μονό εσύ και εγώ
με κοιτάς στα μάτια και ορκίζεσαι πως με θες
αν μπορούσα δεν θα σε άφηνα να φύγεις ποτέ
ποσά δεν ξέρεις.. πόσο θα ήθελα να μπορούσα να στα πω..
κι αυτό το «δεν μπορώ» κάθε μέρα με τρώει
άφησε με να σε ερωτευτώ πάλι από την αρχή...
πες μου για αυτά που αγαπάς ,για αυτά που ονειρεύεσαι
άσε με να σε γνωρίσω απόψε...άνοιξε τα χαρτιά σου...
δεν σε έζησα ποτέ έτσι όπως μου άξιζε
με αγκάλιασες και με τσαλάκωσες
δεν έχεις καταλάβει ότι τρελαίνομαι?
...φαντάσου να ήσουν εδώ απόψε!

Το παραμύθι μου!

Έχω ζήσει πολλές φορές μέσα σε παραμύθια.
Τις περισσότερες φορές δεν μου ήταν δύσκολο να μαντέψω το τέλος τους.
Ήξερα, αλλά ρίσκαρα!
Ρίσκαρα γιατί πάντα πίστευα στο ότι οι άνθρωποι φέρονται σαν άνθρωποι.
Πάντα μέσα μου κάτι ψιθύριζε να δικαιολογώ κ να προσπαθώ κι άλλο.
Άλλωστε οι πράξεις μας καθορίζουν το μέλλον μας. Έτσι δεν λένε?
Συνεπώς, εγώ ευθύνομαι για εδώ που έχω φτάσει, για τα θέλω μου που προσπάθησα ,
μα δεν θέλω να ‘μαι εδώ…
Από μικρούλα πίστευα πως κάποια μέρα θα ερχόταν ο γενναίος πρίγκιπάς με το άσπρο άλογο και θα με πήγαινε αλλού,
θα με έπαιρνε μακριά από τα ίδια και τα ίδια..
Κάποιος με αποκάλεσε ονειροπαρμένη και πολύ ρομαντική.
Κάποιος άλλος, απλώς αφελής.
Κι εγώ βλέπω, ακούω, αλλά δεν μιλώ.
Όχι γιατί δεν έχω τι να πω, αλλά γιατί κάποιοι δεν αξίζουν τον κόπο για υπότιτλους.
Άλλωστε τα παραμύθια δεν είναι για όλους…
Είναι μόνο για όσους ξέρουν πως οι μεγάλες αλήθειες είναι κρυμμένες καλά πίσω από μυστικά.
Για όσους έχουν μάθει, πως τα παραμύθια είναι βασισμένα πάνω στην αγάπη και δεν επιτρέπεται να παίζουμε με τις ζωές των πρωταγωνιστών…
Μ’ αρέσει να ζω στα παραμύθια μου!
Ταξιδεύω όπου θέλω, με όποιον θέλω και μπορώ να τραγουδάω συνέχεια!
Εκεί όπου θα τραγουδάω ΜΟΝΟ ΓΙΑ ‘ΣΕΝΑ!
Ακόμα κι αν δεν ξέρω τα λόγια, ακόμα κι αν εσύ δεν θα το μάθεις!
Τώρα ξέρω καλά, πως τίποτα δεν είναι πιο αληθινό από τα παραμύθια μου.
Παρόλο, που πάνω στο ψέμα τα χτίζω…
Λοιπόν? Τολμάς να γίνεις το παραμύθι μου?

24 ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ TO TEΛOΣ..

24 ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ TO TEΛOΣ..
Έμοιαζαν όλα τόσο διαφορετικά .Το βλέμμα σου αχανές και καρφωμένο στο άπειρο. Η αγκαλιά σου? Σφιχτή ,φοβισμένη! Το γνώριμο φιλί σου, δεν θύμιζε σε τίποτα πια. Όλα ήταν τόσο περίεργα , αλλιώτικα κι όμως κανείς μας δεν τολμούσε να το ξεστομίσει , δεν ήταν από φόβο , αλλά καταβάθος μέσα σου πίστευες ότι δεν θα τελείωνε , ότι θα ξυπνούσαμε αύριο μαζί και δεν θα έφευγες , δεν θα έφευγες ποτέ! Εγώ όμως ήξερα , τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο . Δεν βρήκα ποτέ το θάρρος να το παραδεχτώ ολότελα στον εαυτό μου , κρατιόμουν από μικρές ελπίδες . Μπορεί να το μετάνιωνες την τελευταία στιγμή έλεγα , μπορεί να γυρνούσες του χρόνου , μπορεί να ερχόσουν να με βλέπεις , μπορεί , μπορεί , μπορεί ….. τόσα μπορεί , τόσα ώστε να καταφέρω να πείσω τον εαυτό μου.
Τελικά δεν φτάνει μόνο η αγάπη για να κρατήσει ενωμένους δύο ανθρώπους . Το μυστικό μοιάζει σαν μια μεγάλη αλυσίδα που αποτελείται από πολλά συναισθήματα , δηλαδή κρίκους . Το τέρας της μοναξιάς ή της απόστασης συνήθως καταστρέφει τους κρίκους έναν προς έναν , ώσπου φτάνουν στον τελευταίο , τον κρίκο της ελπίδας και τότε δεν υπάρχει επιστροφή . Ένας καινούργιος φαύλος κύκλος αρχίζει , ο πιο επώδυνος , τόσο τρομακτικός .
17 ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ TO ΤΕΛΟΣ…
Σκοτείνιασε , χτύπησε το τηλέφωνο , ήταν αυτός . Δεν είχα δύναμη να του μιλήσω . Δεν μπορούσα να υποκρίνομαι άλλο , ότι όλα θα πάνε καλά . Πώς να του δώσω κουράγιο? Τι να του πω? Πώς να κρατηθώ και να μην βάλω τα κλάματα? Ο ήχος του τηλεφώνου εκνευριστικός . Δεν θυμάμαι αν τελικά το σήκωσα ή απλά έκλεισα τον ήχο . Αν μιλήσαμε, η συζήτηση θα ήταν μάλλον τυπική , σύντομη , ψεύτικη . Δεν θυμάμαι…
10 ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ TO TEΛOΣ …
Μόλις ξημέρωσε , ήμουν πολύ ταλαιπωρημένη , ένιωθα τα μάτια μου να καίνε , δεν είχαν άλλα δάκρυα , δεν ένιωθα τίποτα . Τίποτα πια… Άκουγα μουσική όλο το βράδυ καθισμένη στον καναπέ . Αυτό πάντα με βοηθούσε να μην σκέφτομαι .
1 ΩΡΑ ΠΡΙΝ TO TEΛOΣ …
Σκούπισα τα τελευταία δάκρυα που είχαν απομείνει στο πρόσωπό μου , έβαλα ότι βρήκα μπροστά μου , πήρα βιαστικά τα κλειδιά του αυτοκινήτου κ έφυγα . Οι κινήσεις μου έμοιαζαν μηχανικές . Έφτασα στο αεροδρόμιο μισή ώρα πριν . Ήθελα να χαζέψω τα αεροπλάνα που απογειώνονταν . Εκεί μέσα υπάρχουν άνθρωποι που φεύγουν με σκοπό να μην γυρίσουν ποτέ . Αφήνουν πίσω τους ανθρώπους που νοιάζονται , υποφέρουν . Εκείνοι που φεύγουν πάντα ξεχνούν , αυτοί που μένουν όμως δεν θα ξεχάσουν ποτέ , όσα χρόνια κι αν περάσουν . Γιατί? Μένουν πίσω για να φυλάξουν τις αναμνήσεις και την μορφή εκείνου.
10 ΛΕΠΤΑ ΠΡΙΝ TO TEΛOΣ …
Ήρθες να με χαιρετήσεις , προσπάθησα να κρατήσω τα δάκρυα μου , αλλά αυτή την φορά δεν άντεξα , λυπάμαι…Με αγκάλιασες σφιχτά με σιγουριά πια . Με φίλησε και μου ψιθύρισες στο αυτί «Μην φοβάσαι , όλα θα πάνε καλά . Θα έρχομαι να σε βλέπω . Τίποτα δεν τελειώνει εδώ .»
ΤΕΛΟΣ…
Έφυγες…κι εσύ!